Jest w Lublinie miejsce, którego w pierwszej chwili nie widać, ukryte za niezbyt porywającą fasadą stojącego na wzgórzu Zamku. Nie zniechęcaj się tym, że nie przypomina on bajkowej średniowiecznej budowli. Jego skarb chronią mury dawnego carskiego więzienia. Wejdź na dziedziniec.
    Oto ona: Kaplica Świętej Trójcy.
  Nadal nie jesteś przekonany? Idź korytarzem przez muzealne wystawy. Trafisz w końcu na otwierane raz na godzinę drzwi. Wejdź.
  Olśnienie – to pierwsze co Cię tu spotka. Ze wszystkich stron spoglądać będą postaci. Całe ściany pokryte malowidłami. Sceny z Pisma Świętego, apokryfów, przypowieści. Niby znajome, ale jakieś inne – pociągłe twarze, uduchowione, pozbawione uczuć, brak perspektywy, schematyczność. Jest jak w cerkwi, ale to przecież nie cerkiew. Niezwykła unia Wschodu i Zachodu. Wizyta będzie krótka. Półgodzinna.  
  Potem obsługa wyprosi wszystkich i zamknie drzwi. A Ty zostaniesz z uczuciem, że dziesiątki Aniołów w różnych formach i postaciach wciąż wodzą za Tobą wzrokiem.